Die Scoville-skaal is vernoem na die wetenskaplike Wilbur Scoville, wat in 1912 baanbrekerswerk gedoen het volgens Chili Pepper Madness . Scoville wou 'n meer wetenskaplike metode hê om die hitte van soetrissies en rissies , dus het hy 'n manier bedink om die Scoville Heat Units, of SCH's, van pittige kosse te bereken. Tegnies word die toets 'n Scoville-organoleptiese toets genoem en meet die hoeveelheid verdunnings wat 'n rissiepeper benodig voordat testers nie meer die hitte kon proe nie.
Om 'n akkurate getal te kry, het Scoville die soetrissies gemaal en dit met suikerwater gemeng. 'N Paneel smaakproewe het daarna die suiker-peperwater gemonster en die hittevlakke rangskik terwyl Soville dit verdun het. Bietjie vir bietjie het Scoville water by die konkoksie gevoeg totdat dit so verdun is dat die toetsers glad nie meer hitte kon opspoor nie. Die mate van verdunning word dan in veelvoude van 100 verdeel, en die gevolglike getal sal dan die peper se Scoville Heat Unit wees.
Vandag word Scoville-hitte-eenhede gemeet met hoëprestasie-vloeistofchromatografie
Henrietta Benedictis Biblioteek vir gesondheidswetenskappe / Wikipedia Die konsep van die toets het vir meer as 'n eeu bykans dieselfde gebly, hoewel wetenskaplikes deesdae nie meer op menslike toetsers vertrou om die pepers se pittigheid te rangskik nie. 'Dit is maklik om te kry wat taster se moegheid genoem word. Gou-gou is u reseptore verslete of te veel gebruik, en u kan nie meer proe nie. Oor die jare heen het ons 'n stelsel bedink waar ons gebruik word wat hoëprestasie vloeistofchromatografie genoem word, 'het dr. Paul Bosland, professor in tuinbou in die New Mexico State University, gesê. Smithsonian .
In plaas daarvan kan wetenskaplikes nou die dele per miljoen hitteveroorsakende alkaloïede in 'n peper meet. Daardie meting, gedeel deur 16, gee hulle die peper se amptelike Scoville Heat Unit.
Die Scoville-weegskaal begin met die soort sagte soetrissies wat die meeste mense elke dag eet, soos soetrissies, met slegs ongeveer 5 Scoville-hitte-eenhede, en soetrissies , wat hoegenaamd geen capsaïcine bevat nie, volgens Alimentarium . Heel bo is die wreed pittige, feitlik oneetbare rissies soos Trinidad Moruga Scorpion, wat 1,4 miljoen hitte-eenhede meet, en die Carolina Reaper, wat maar liefst 1,5 miljoen SHU's het en in dieselfde klas as ingedeel is wetstoepassing graad pepersproei , wat gewoonlik tussen 2 miljoen en 5,3 miljoen SHU's het.
Resiniferatoksien is die warmste chemikalie op die Scoville-skaal
Valérie & Agnès / Wikipedia Die Carolina Reaper is egter nie eers boaan die skaal nie. 'N Nuwe chemikalie, Resiniferatoxin, regeer selfs bo suiwer capsaïcine, teen 'n skokkende 16 miljard SHU's, 10 000 keer warmer as die Carolina-maaier en meer as 900 keer warmer as capsaïcine self.
Volgens Bedraad , Resiniferatoksien is 'n chemikalie wat in 'n plant voorkom Euphorbia resinifera , of harsspoor. Inheems aan Marokko, is hierdie kaktusagtige plant so pittig pittig dat die eet daarvan chemiese brandwonde en selfs die dood kan veroorsaak, omdat dit so warm is dat dit die liggaam se senuwee-eindes doodmaak.
Alhoewel dit moontlik selfmoord is, kan dit help om lewens op 'n ander manier te red. Die inspuiting van die gifstof in pynlike liggaamsdele sal die sensoriese neurone wat pyn veroorsaak, doodmaak, wat beteken dat hierdie plant die potensiaal het om 'n revolusie in die pynstillende industrie te maak en dat dit in die toekoms selfs opioïede verouder.
Die Scoville-skaal gaan dus nie net oor die vind van die warmste soetrissies nie, sodat u vriende kan beïndruk met hoeveel pyn u kan verduur. Dit kan wetenskaplikes selfs help om nuwe maniere te vind om pyn ook uit te skakel.
