Wat het kasserolle, gebraaide vis, rissie en pizza gemeen? Hulle is almal in 'n sekere mate in die Amerikaanse Midde-Ooste vervolmaak. Midwesterse kos is niks anders as nie huislik en nostalgies nie: gemaklike kos vlees. Maar Midwestern-kos spog ook met 'n ryk en gevarieerde geskiedenis, ingelig deur golwe van immigrasie - hoofsaaklik uit Italië en Duitsland; deur 'n kulturele toewyding tot bestaan en 'n vermorsing-nie-wil-nie-mentaliteit; deur 'n ingeburgerde buurmanskap wat die deel van outomatiese en groot gedeeltes 'n bystand maak.
Die resultate is so uiteenlopend en, in 'n woord, heerlik. Van die diepgereg van Chicago tot die Wisconsin-cheddar, van Vrydagvisgebraaide tot Thanksgiving-hotdish, die geregte wat die afgelope paar eeue deur Midwestern-kokke uitgevind of vervolmaak is, is innoverend en baanbrekend in hul vermoë om bestanddele te strek, terwyl hulle ook probeer om elke mondvol 'n bietjie te maak. lekker een.
Met dit in gedagte, is dit miskien geen verrassing dat dit die voedsel is waarvoor die Midde-Westers bekend is nie.
Jucy Lucy burgers
Dit is geen tikfout nie! Ten minste nie van ons kant af nie. Minnesota s'n Ju (i) cy Lucy die burger is blykbaar uitgevind by Matt's Bar, 'n duik in Minneapolis wat beweer dat hy in die vyftigerjare 'n baanbreker op die kaas gevul het, in opdrag van 'n klant wat wou hê dat sy kaas nie bo-op nie, maar binne sy burger. (Net op met die pad, berig die Star Tribune , die 5-8-klub stel sy eie aanspraak op die oorsprong van die plaaslike fave - en gegewe sy gewildheid, is dit miskien geen verrassing nie!)
Dit maak nie saak wie dit uitgevind het nie, die heerlikheid - en Midwestern-wortels - van 'n ware-blou Jucy Lucy, kan nie ontken word nie. Om dit te maak, word 'n hamburgerpatty gevorm rondom 'n laag Amerikaanse kaas wat op sy tyd op die rooster gesmelt word. En terwyl hulle op 5-8 Club is, is die kokke geneig om te innoveer: met gevulde kalkoenburgers by Thanksgiving en selfs 'n PB & J-weergawe ... is dit moeilik om die oorspronklike te verslaan.
Maar baie het probeer! Trouens, Alex Delaney van Bon Appétit het nege verskillende herhalings geproe daarvan om die stad se beste te probeer onderskei.
Geroosterde ravioli
Soos met soveel van ons gunsteling verhale van kulinêre oorsprong uit Tatin tert aan sjokoladeskyfie koekies aanhangers van geroosterde ravioli beweer dat hierdie lekkerny in St. Louis per ongeluk uitgevind is.
Volgens St. Louis Tydskrif , die gereg het ontstaan toe die kok by Oldani per ongeluk 'n paar ravioli in die diepbraaier laat val het, nadat hy 'n bietjie te veel vino gehad het. Met 'n vonk van die Midwesterse afval-nie-wil-nie-mentaliteit, het mevrou Oldani hulle oënskynlik gered, hulle met parmesaan bestrooi en na die kroeg gestuur, waar hulle vinnig getref is (en waarom sou hulle nie wees nie?) Haar man het die woord 'geroosterd' gekies in plaas van 'gebraai' om dit te beskryf om hulle nie 'n slegte verteenwoordiger te gee nie, en die naambyeenkoms het vasgeval!
Geroosterde ravioli is vandag nog steeds 'n gewilde borrelhappie in St. Louis en daarna, waar dit veral lekker saam met 'n kant van marinara bedien word. As u nie in Missouri is nie, kan u dit altyd by u plaaslike handelaar Joe opspoor en tuis geniet!
hoeveel verdien kosvoertuig-eienaars
Worsbroodjies in Chicago-styl
Worsbroodjies self kom nie uit Chicago nie - daarvoor moet ons Duitsland bedank. Volgens History.com , is die worsbroodjie oorspronklik in die 1860's deur Duitse immigrante na die VS gebring, en dit is miskien geen verrassing dat hul eerste aanloophaven nie Chicago was nie, maar New York, die tuiste van Ellis Island en dus die eerste tuiste van baie Duitse immigrante die Nuwe Wêreld.
Maar die Midwest het sy deel van honde, waarvan die Chicago-styl is miskien die bekendste. Om die naam waardig te wees, volgens TasteAtlas Vleisvleis-frankies moet op 'n papaverbroodjie bedien word en bedek word met geel mosterd, piekel-smaak, gekapte ui, tamaties, piekels, seldery sout en sportrissies - 'n klein groen chili wat byna altyd gepekel word, vir 'n warm-en-suur skop wat die smaak van 'n worsbroodjie in Chicago afrond.
is rooi fluweelsjokolade
Wat jy ook al doen, hou die tamatiesous ... of die gevaar loop om uit die stad te loop!
bratwurst
Nog 'n plaaslik aangenome Duitse wors, bratwursts - of 'brats', soos hulle in die omgewing van Wisconsin na verwys word, is sinoniem met cookouts in die Midde-Weste, en miskien nêrens meer as in The Badger State nie. Die New York Times selfs brakke 'die vleis wat Sheboyagan beroemd gemaak het' genoem, en beskryf die byna godsdienstige ywer waarmee plaaslike inwoners hulle behandel. Volgens die Times moet 'n ware Sheboygan-brak oor steenkool gebraai word (nooit gebraai, gerooster of gekook word nie) en op 'n gesplete harde rol bedien word. Die brak word dan bedek met grofgemaalde bruin mosterd en rou uie vir 'n ware plaaslike bederf.
Daar is natuurlik streeksvariasies. In Green Bay of Milwaukee word brakke bedien, nie op 'n harde rol nie, maar op iets meer soortgelyk aan 'n worsbroodjie, wat met (plaaslike!) Botter gesmeer word voordat dit met nie een nie, maar twee brakke opgestapel word. Verdubbel die plesier, verdubbel die plesier!
Wisconsin cheddarkaas
Naas brakkies het Wisconsin bekendheid verwerf vir sy herhaling van nog 'n voedsel uit die Ou Wêreld: cheddarkaas. Oorspronklik afkomstig van die dorp Cheddar in Somerset, Engeland, is cheddarkaas sedert die middel van die 1800's 'n stapelvoedsel in Wisconsin, volgens Die kaasman van Wisconsin . Vandag, berig die afsetgebied, is ongeveer 'n sesde van al die cheddar wat in die VSA geproduseer word, afkomstig uit Wisconsin - ongeveer soveel as wat in die hele Verenigde Koninkryk gemaak word!
En Wisconsin is nie net 'n groot produsent van cheddar nie; dit maak ook van die beste ter wêreld. In verlede jaar se Wêreldkampioenskap Kaaswedstryd , 'n cheddarkaas gemaak in Monroe, Wisconsin, het dit in die top 20 wêreldwyd gehaal. Dit is die perfekte kaas om alleen te geniet, of, waarom nie, in 'n ander Midwest-stapelvoedsel gebak: 'n kasserol. Sy geur skyn die beste op sy eie, soos in hierdie heerlike gebakte mac en kaas, maar dit speel ook 'n wonderlike tweede viool in ander kasserolle.
Braadpan of 'hotdish'
Braadpan lyk dalk na 'n pan-Amerikaanse spesialiteit, met geregte soos groenboontjiepan, tonynnoedelbraaier en gebakte mac en kaas wat op tafels regoor die land verskyn - veral tydens Thanksgiving. Maar die Midde-Ooste het 'n spesiale verhouding met die kasserol, wat die hotdish plaaslik genoem word.
Vir sommige is die terme sinoniem en verwissel; vir ander, 'n smaller definisie van 'n warm skottel as 'n maaltyd met een groente, groente, stysel, vleis en room-of-something-sop, maak alle soetgeregte kasserolle, maar nie alle kasserolle nie (soos enchiladas, lasagne of herderspastei) warmgeregte . In ooreenstemming met hierdie enger definisie, is dit in die negende mate bestaansvoedsel: 'n gereg wat gebore is tydens die resessie na die oorlog en uitgevind is om rakstabiele geriefsvoedsel te gebruik wat oorspronklik uitgedink is vir hul draagbaarheid in die rugsak van 'n soldaat.
Die belangrikste ding om vandag oor hierdie Midwestern-stapelvoedsel te weet? Hierdie geregte is vertroostend, maklik om te maak en heerlik ... maak nie saak wat jy dit noem nie. O ja, en baie van hulle verskyn tater almal .
Chicago diepgeregte pizza
Chicago diepgeregte pizza is miskien die bekendste Midwestern-gereg, hoewel dit niks anders as nie verdelend is nie. (Om mee te sê: in 'n gejaag oor sy ' Die Daily Show , 'Het Jon Stewart dit beskryf as' soos seks met 'n lyk van skuurpapier 'en 'n' onheilige 'kombinasie van' cornbread biscuit 'met marinara. Hy noem dit nie 'n pizza nie, maar 'n vasskottel. ' (Ons dink dus dit is Midwestern op meer as een manier?)
En hoewel daar sommige is wat met Stewart saamstem, is Chicago se unieke benadering tot een van Amerika se gunstelingkos 'n geliefde klassieke, maar vir ander.
In die loop van sy lang geskiedenis , wat dateer uit die Napolitaanse immigrasie in die loop van die 19de en vroeë 20ste eeu, is Chicago-pizza miskien veral bekend vir sy inversie van die meer tipiese pizzastruktuur: bo-op die dik, botteragtige kors word eers die kaas gelaag, dan die toppings, en dan die ryk tamatiesous. So 'n konstruksie hou die kaas en ander toebehore veilig om te verbrand en maak dit, indien nie 'n kasserol nie, miskien meer 'n pastei as 'n pizza.
Maar o, wat 'n heerlike pastei.
St Louis-pizza
Die pizza van St. Louis, in direkte kontras met die dik plaat van die Chicago-styl pizza, met sy diep, taai, botteragtige kors, spog met 'n ultradun, ongesuurde, amper krakeragtige basis wat hoog gevul is met bolaag. Hoof onder hulle: Provel kaas , 'n onheilige en verdelende baster van cheddar, Switsers en provolone wat so verwerk is dat dit 'n taai, botteragtige tekstuur behou, selfs as dit afkoel. (Sleg? Absoluut nie. Eintlik kaas? Ook absoluut nie.)
Tradisioneel in vierkante gesny eerder as driehoeke (Serious Eats beweer dat dit omdat die driehoeke nie die strukturele integriteit het om die ongelooflike gewig van al die toevoegings te ondersteun nie. Missouriërs wil op daardie ultra-dun kors hoop), is die St. Louis-pizza 'n geliefde plaaslike spesialiteit wat hoewel dit weliswaar verder verdeeld is, kan dit selfs sommige pizza-puriste bekeer (hoewel sommige dit nodig het) weier om dit pizza te noem om te erken dat hulle dit geniet!)
Kansas City-braai
Barbecue is 'n Amerikaanse stapelvoedsel wat u in baie streke regoor die land kan vind, met elke area met sy eie plaaslike spesialiteite, van Texas-borsstuk tot die beroemde sous in Noord-Carolina.
In Kansas City , braai beteken 'n paar dinge: 'n verskeidenheid vleis, insluitend vleisbors en varkrib; 'n soet melasse-gebaseerde sous wat selfs dikker en ryker is as dié waarvoor Memphis bekend is; en die gebrande ente van die stadig gerookte vleisborsie wat Arthur Bryant's eens gratis weggegee het - nou 'n plaaslike stapelvoedsel en 'n staatmaker-gunsteling.
Kansas City is ernstig oor braai, en as sodanig is daar meer as genoeg plaaslike plekkies vir besoekers wat hierdie ander stadig gerookte lekkernye wil ontdek. Om u te help om u gunstelinge te vind, het die Kansas City Mag 50+ plekke geproe (hoe onbaatsugtig!) En op hierdie kort-en-soetjie besluit Top 10 lys van die beste BBQ-gewrigte in KC.
Gebraaide walleye
Vis op Vrydae is nie net 'n Katolieke tradisie in die Midde-Ooste nie - dit bereik almal! Die Vrydag-visbraai het eers in die Midde-Weste aangekom met golwe van Katolieke immigrante wat in die 1880's in die Midde-Weste aangekom het, Alledaagse swerwer . Vandag bly dit 'n belangrike opsie vir elke samekoms - ja, vir kerkgroepe, maar ook vir restaurante, kroeë en onder bure, volgens die Huisie kroeg , wat daarop let dat die tradisie in die streek tydens die verbod toegeneem het, toe kroeë klante sou versoek, nie met bier nie, maar met gebraaide vis. (Dit gesê, vandag is bier inderdaad die voorkeurbegeleiding!)
slegte bottelwaterhandelsmerke
Veral in Minnesota, walleye is die vis wat u verkies om by enige Vrydagvisbraai voor te sit. 'N Lid van die baarsfamilie - en, nog belangriker, die vis van Minnesota - dit is bekend vir sy sagte wit vleis wat op Vrydag (of enige dag van die week, vir die saak!) Ideaal is om te slaan en te braai!)
Cincinnati-rissie
Chili con carne word gewoonlik gesien as Tex Mex-spesialiteit: 'n kombinasie beesvleis wat in 'n ryk chili-sous gesmoor word, met of sonder boontjies. ( Die twee kampe is stewig verdeeld !) Maar in Cincinnati beteken 'chili' iets heeltemal anders.
Cincinnati-rissie , ook bekend as Skyline chili ter ere van die Skyline chili salon wat die resep in 1949 vervolmaak het, staan eers van ander rissies op omdat dit in die kern 'n eenvoudige kombinasie van beesvleis, tamaties en speserye is. Dis dit. Afgesien van 'n tikkie cayenne, is daar geen werklike chili in Cincinnati chili nie. (Daar is egter 'n bietjie geurmiddels soos kakao en kaneel).
Maar dit is selfs beter bekend, nie vir wat dit bevat nie, maar vir hoe dit bedien word: Cincinnati-chili word gewoonlik oor spaghetti geskep en geniet saam met 'the works', oftewel Five-Way Chili, bedek met gekapte uie, gesnipperde Cheddar-kaas, gebraai boontjies of nierbone, en fyngedrukte oesterkoekies.
Buckeyes
Ohio staan bekend as die buckeye-staat as gevolg van die voorkoms van sy plaaslike buckeye-bome, wat hul naam aan die sokkerspan van Ohio State verleen het. Maar ons wil graag glo dat dit ook te danke is aan die heerlike spesialiteitsgoed, wat die eerste keer deur plaaslike Ohio uitgedink is Gail Tabor in 1964 .
Buckeyes kon nie eenvoudiger wees om te maak nie; dit is inderdaad deel van hul bekoring. Hierdie klein lekkers begin as 'n drie-bestanddeel grondboontjiebotterbal wat met suiker versoet is en met 'n tikkie botter vergul is. Die balletjies word in gesmelte sjokolade gedoop om beter te lyk, a buckeye .
Hierdie lekkergoed word volgens TasteAtlas gewild by sokkerwedstryde en selfs op troues in Ohio, en word deur 'n aantal plaaslike maatskappye vervaardig. Dit gesê, hulle is ook maklik genoeg om tuis te maak, en kleintjies sal beslis graag hand bysit en bydra tot die plesier - en natuurlik ook die proe!
Puppy chow
Die naam laat dit miskien nie na die lekkerste snack klink nie, maar vertrou ons as ons die Midwestern-klassieke sê hondjie chow is 'n partytjie-stapelvoedsel om mee rekening te hou.
As u in die Midde-Ooste opgroei, is dit waarskynlik dat die hondjie chow een van die eerste 'resepte' was wat u alleen sou gemaak het. Dit neem immers net 15 minute om saam te trek - geen stoofplaat nodig nie!
Puppy Chow word ook bekend as modderige maatjies gemaak deur Chex-graankos in 'n kombinasie van sjokolade, grondboontjiebotter en botter of margarien saam gesmelt te gooi, nie oor 'n warm vlam nie, maar in die mikrogolfoond (ideaal vir kleintjies om voor te berei. eie!) Gegooi in 'n sakkie met poeiersuiker en geskud tot mooi bedek, die resulterende peuselhappie is ultra-meeragtig en lekker vir enige potjie, piekniek of partytjie.
burger king goue kaart
(Moenie met u hondjievriende deel nie - hulle wil miskien hap, maar as gevolg van die sjokolade is dit beslis menslike kos.)
Los vleis toebroodjie
Nog 'n Midwestern klassieke met 'n bedenklike smaaklike naam, los vleis toebroodjies word die beste beskryf as die Neem uit doen, soos 'n slordige joe sonder die sous: 'n toebroodjie van liggekruide gemaalde vleis, nie in 'n pattie verpak nie, maar gaar, soos sy naam aandui, met 'n los, amper gruisagtige tekstuur. Die gevolglike toebroodjie is beslis nie droog nie, maar dit is ook die perfekte blank-canvas doek vir die absorbeer van speserye en toppings, waarvan daar 'n paar tradisionele opsies is, maar mosterd, uie en piekels bly die beproefde staatmaker.
Terwyl sommige liefhebbers van los vleis, waaronder Iowa, en joernalis Jon Yates, voorgee om ketchup op die toebroodjie te sit, sê Eddie Morin, eienaar van B&G Tasty Foods in Omaha - 'n bastion van Bee-Gee-toebroodjies sedert 1953. om ketchup op te sit is verboten en 'n teken dat die eetkamer nie 'weet wat aangaan' nie. As u dus 'n besoeker is en die eerste keer 'n vleisbroodjie-eter eet, kies miskien mosterd vir u eerste rodeo.
