Soda-gegeurde jellie. Diereversadigde sop. Gepekelde visfilette. Warm sousbedekte skyfies. Daar is duidelik geen gebrek aan kreatiwiteit as dit kom by ons president se gunsteling kos in die Withuis nie. Met toegang tot persoonlike sjefs en 'n indrukwekkende bemanningskombuis het Amerika se opperbevelhebbers ten volle gebruik gemaak van die feit dat hulle amper alles bestel wat hulle kan voorstel, en ons bedoel enigiets .
Op die foto van ons land se presidente wat hul gunsteling kosse van skuldige plesier verslind, word dit beslis 'n komiese prentjie. Maar moenie 'n fout maak nie. Hierdie leiers hou nie van hul resepversoeke en spesiale versnaperinge nie, en met 'n hoëdrukposisie soos die presidentskap, verstaan ons die behoefte aan 'n goeie kos.
Terwyl die etes van die Withuis-staatsdinee die publiek 'n blik gegee het op 'n paar hartige seleksies in die Wit Huis, soos Nixon se maanvormige marsepein en Obama se groen kerriegarnale (via Chowhound ), het sommige van ons presidente hul eienaardigste keuse nader aan die frokkie gehou. Elke eerste gesin wat hulle in Washington vestig, bring hul eie unieke kookvoorkeure saam, en ons het die geskiedenisboeke deurgesoek om die vreemdste eetbare versoeke van ons land se leiers te vind.
As u van geklopte pruimedante of groenbone wat in spek geweek is, hou, is dit vir u 'n ware bederf. Sit nou die voersak vas en kry 'n vrag vreemde kos wat presidente in die Withuis gevra het om te eet
John Adams wou harde cider vir ontbyt hê
Ons tweede president, John Adams, het sy liefde vir drank na die volgende vlak gevoer deur elke oggend 'n 'kiewe' (of 'n kwart pint) harde cider vir ontbyt te drink terwyl hy in die Withuis woonagtig was (via Kos & Wyn ). Maar Adams was in goeie geselskap. Klaarblyklik was almal in die middel van die 1700's baie lief vir die oggend se harde cider. In werklikheid volgens War on the Rocks , die destydse gemiddelde Amerikaner het jaarliks ongeveer 35 liter van die goed gedrink, terwyl mans, vroue en selfs kinders dit vir ontbyt neergesit het.
beëindigde blou klokgeure
Maar harde sider was meer as net 'n bevredigende drankie vir Adams en sy mede-koloniste. Gedurende sy tyd as president was dit moeilik om geld te bekom. Baie koloniste gebruik dus cider om goedere te koop en gebruik selfs hierdie alkoholiese drank om hul rekeninge te betaal (via Geestelike Floss ).
Adams het sy liefde vir die harde dinge toegeskryf aan sy universiteitsdae en gesê: 'Ek sal nooit vergeet hoe verfrissend en heilsaam ons dit gevind het nie, moeilik soos dit dikwels was' (via Die New York Times ). Voor sy presidentstydperk het Adams ook as visepresident vir George Washington gedien. Beide Adams en Washington het hul goeie deel van cider geniet en volgens War on the Rocks , het tydens die presidensiële veldtog van Washington tot 144 liter daarvan aan potensiële ondersteuners bedien. Wie weet wie ons eerste president en sy vise-president sou gewees het as dit nie vir hierdie alkoholiese bederf was nie ?
Andrew Jackson kan nie sonder 'leerhakies' gaan nie
Voordat u 'n prentjie sien van Andrew Jackson wat aan onderhuidse van diere vreet, was 'leerbrits' eintlik die naam van die sewende president se gunstelinggereg van gedroogde groenbone gekook met water en spek (via SC Times ). Alhoewel die naam van hierdie eienaardige bord vreemder is as die voedsel self, was die konsep agter leerhakies baie bekend vir mense wat in die middel van die 1800's in die suidelike Appalachia woon, Smoky Mountain Living Magazine . Voordat die blikkiesgoed uitgevind is, het mense hul boontjies die peulgewasse in die lug laat droog totdat hulle in 'leerhakies' opgekrimp het. Geen fancy toerusting of elektrisiteit was nodig vir hierdie proses nie. Mense het die groenbone bloot gepluk en opgehang om in die son te droog, wat dit deur harde winters help bewaar het.
Dit was redelik algemeen om leerhakies te sien hang van agterstoepe, spens, balke en selfs solder terwyl u deur enige 19de-eeuse Amerikaanse woonbuurt kuier. Sodra die bone gedroog en gereed was om te eet, is dit met water gekook en warm saam met vleis, maar gewoonlik spek, bedien. Hierdie bord was 'n taamlik eenvoudige maaltyd om te maak en het die weg na baie tafels gedurende die Jackson-era gevind. Die voormalige president het baie porsies van hierdie gereg afgemaak, ook die aand van sy inhuldiging (via Ontmaskerde geskiedenis ). Alhoewel hy ook gesmul het aan porsies gesmoorde eend en wilde gans, volgens Die voedsel-tydlyn , Het Jackson altyd vertroosting gevind in sy vreemde benaming resepbone en spekresep terwyl hy in die Withuis was.
Verskeie presidente was dol oor eekhoringbredie
Klaarblyklik maak daardie bosagtige stertboom-knaagdiere wat as eekhorings bekend staan, meer as oulike omgewingskritters. Ondanks toegang tot 'n oorvloed vleis-gebaseerde proteïene, was sowel William Henry Harrison as James A. Garfield vierers van eekhoringbredie terwyl hulle in die Withuis was (via Die voedsel-tydlyn ). Stowe bly steeds 'n gewilde manier om vleis en groente vir 'n stewige maaltyd te meng, maar om eekhoring by die resep te voeg, laat sommige van ons kriewel.
In koloniale tye het setlaars alles opgekook wat hulle kon vind, wat natuurlik eekhorings (via The Daily Beast ). Ons kan ons voorstel dat sommige 'n affiniteit vir eekhorings het omdat dit baie beskikbaar is. President Garfield het op sy beurt aangedring op hierdie harige boomliefhebbers. Trouens, die 20ste president het gereeld spysverteringsprobleme ondervind terwyl hy in die Withuis was, waarvoor dokters die president aangemoedig het om hom swaarder te gee aan sy gunsteling eekhoringversadigde gereg. Garfield het selfs so ver gegaan as om kolonel Crook, die uitbetaalbeampte van die Withuis, 'n permit te gee om eekhorings op die terrein te skiet, volgens Die voedsel-tydlyn . Die eekhoringliefhebbers het miskien nie die kans gehad om Crook se vars gevangde knaagdiere te proe nie, maar hy het baie van die eekhoringbredie geniet terwyl hy in Washington gewoon het.
Rhode Island-paling was Chester A. Arthur se gunsteling
Nie al die leiers van ons land was gretig oor behoorlike kulinêre praktyke nie, maar Chester A. Arthur was miskien een van die berugste presidente wat met kookkuns bewus was in die Withuis. By sy aankoms het die 21ste president sy inhuldiging gevier met 'n 'intieme' maar deftige ete wat voorberei is deur 'n bekende Franse sjef wat hy saamgebring het na Washington (via Die voedsel-tydlyn ). Terwyl die voormalige president se daaglikse maaltye eenvoudig en regimentaal flou bly, het hy gesorg dat hy steeds in styl eet, ongeag wat op sy bord gepryk het.
Arthur was lief vir visvang en was nog meer lief vir vis eet. Hy het elke geleentheid gebruik om 'n vars bondel seekos te geniet, veral Rhode Island-paling. Aangesien dit 'n lekkerny was tydens Arthur se tyd in die Withuis, kon die inheemse paling in New England miskien ook sedertdien 'n bietjie geniet word, aangesien hierdie soutwaterslange uiteindelik in die moderne tyd 'tot op die rand van uitwissing gedruk is', Voorsieningsjoernaal berigte.
Hoewel hy nou een van die minder bekende presidente van die Verenigde State kan wees, sal Arthur altyd onthou word vir sy onberispelike voorliefde vir lekker eet en 'n taamlike deftige verhemelte. Om met die eise van die president tred te hou, is geen maklike ding nie, maar in Arthur's White House is niks anders as die mees pragtige kulinêre praktyke nie, en natuurlik is daar baie palings toegelaat.
top ben en jerry se geure
Gepekelde haring het Grover Cleveland se verhemelte behaag
As u ooit probeer het om iets in te pekel, weet u dat die proses behels dat u weke lank kos in neushaarkrulasyn, suiker en sout moet week. Maar het u al daaraan gedink om 'n soutwatervis in u volgende groep te laat val? Soos Die voedsel-tydlyn vertel, het ons 22ste president, Grover Cleveland, sy gesoute smaakknoppies gereeld op een uiters gesogte Europese gereg laat sit: ingelegde haring.
Haring is 'n lekkerny in Europa en is 'n vis van 15 duim wat in die Noordelike Stille Oseaan en Noord-Atlantiese oseane voorkom. Nadat dit in Swede gewild geword het as 'n noodsaaklike huishoudelike gereg (via Sweedse lepel ), word haring vinnig 'n gesogte goed in die Europese handelsbedryf. Hierdie vis het so gewild geword dat lande naby en ver, waaronder die Verenigde State, om meer gesmeek het. As gevolg hiervan het haring dikwels weke lank gereis om sy eindbestemming te bereik, wat beteken dat die vis van die vis die enigste manier was om dit vars te hou met aankoms. Klaarblyklik was mense aan die ontvangkant van die ingelegde haring so gretig om hierdie Skandinawiese lekkerny te eet dat hulle die vis reguit uit die pot, pekelsap en al opgevreet het.
President Cleveland het nooit veel belangstelling in ander fyn Europese eetplekke uitgespreek nie en het veral 'n afkeer van die Franse kookkuns uitgespreek. Hy het eenkeer geskryf dat 'ek moet gaan eet. Ek wens dit was om 'n ingelegde haring, Switserse kaas en 'n tjoppie by Louis te eet 'in plaas van die Franse goed wat ek sal vind' (via Delish ).
Skilpadsop was 'n aandete in die Withuis
Amerika se vroegste presidente het 'n belangrike rol gespeel in die leiding van koloniste deur ongekende gebiede en het streng gewerk om die nasie te verenig, veral deur gemeenskaplike maaltye. Voedsel en voorrade was dikwels beperk, maar gelukkig vir die eerste setlaars het groen skilpaaie in die nuwe kolonies gedy. Volgens Geskiedenis , het skilpadvleis en eiers vinnig 'n huishoudelike basis geword. Teen die einde van die 1700's het die skilpad se gewildheid die hoogte in geskiet en uiteindelik gegroei tot so 'n groot vraag dat bespotlike skilpaaisopresepte ewe veel bekendheid verwerf het.
Soos per Die voedsel-tydlyn , presidente van John Adams en James Buchanan tot Theodore Roosevelt en William Howard Taft het gereeld skilpaaisop by hul Withuis-tafels versoek, onder meer op Roosevelt se 42ste verjaardagete en gereeld by Taft se middagete . Skilpadsop het uiteindelik sy weg gebring van die president se persoonlike kombuis na almal se spense. Teen 1920, sê History, het Amerikaners toegang gehad tot hierdie presidensiële gunsteling in hul kruidenierswinkel, alhoewel dit amper verdwyn het.
Eisenhower het op 'n snoei-sweep neergesak
Pruimedante, eierwitte en gekapte neute klink miskien nie soveel nie, maar dit is hierdie eenvoudige bestanddele wat vir president Dwight D. Eisenhower 'n geliefde neus gemaak het, soos Dallas Observer berigte. Die Eisenhowers het die reputasie verwerf dat hulle kundige fynproewers was. President Eisenhower was eintlik 'n bedrewe kok en was baie trots daarop om kos vir familie en gaste uit sy persoonlike resepteversameling voor te berei. Alhoewel hy dit geniet het om sy eie lekkernye op te lewer, was sy mees gerespekteerde versoek van die Withuis miskien 'n snoeiskyf wat deur sjef Francois Rysavy gemaak is (via Die voedsel-tydlyn ).
Sjef Rysavy het presies geweet hoe president Ike van sy geklopte nagereg hou, wat in die weergawe weergegee is Healdsburg Tribune in Julie 1963. Net een koppie pruimedantepuree, 'n skeutjie suurlemoensap, 'n bietjie gelatien sonder smaak, vier eierwitte, vanieljeroom of geklopte room, wat perfek gemeng is en voila - presies waardige pruimersweep. 'n sykruik. '
Snoei-sweep het oor die jare moontlik van sy glans verloor, maar diegene wat op soek is na 'n maklike, ligte en nostalgiese toevoeging tot nagereg, wil dalk Rysavy se resep probeer.
Nixon het sommige met maaskaas en ketchup geskok
Waarskynlik een van die berugste en beslis een van die vreemdste presidensiële resepversoeke kom van ons 37ste president, Richard Nixon. Volgens MyResepte , maaskaas en ketchup was 'n 'afskuwelike' daaglikse vraag na Nixon. Alhoewel u maag kan verswelg met die gedagte aan hierdie snack, was Nixon lief vir die snack saam met 'n pynappel, Delish berigte.
Nixon het geen limiet gehad toe hy sy suiwelgereg wou hê nie. Die voormalige president het sy geliefde maaskaas geëet en tamatiesous elke dag vir ontbyt, middagete of aandete. Die Nixon-familie was so lief vir maaskaas dat toe die president vier steaks en 'n bak maaskaas vir sy inwydingsdine versoek, het die Withuis se kombuis opgeraak en die dorp moes soek vir meer (via Onder ). Om eerlik te wees, was maaskaas gedurende die Nixon-era 'n belangrike huishouding en word gereeld deur mense regoor die land geniet.
Reagan het jiljoene jelliebone verteer
Lekkergoed is vir die meeste 'n moet-hê-snack, maar vir president Ronald Reagan het dit 'n noodsaaklikheid geword. Wat het begin as 'n plaasvervanger vir rook vinnig verander in 'n vereiste vir Oval Office. Ons neem hom nie kwalik nie, want stresvretende lekkergoed is ten minste beter as tabak.
Volgens die Ronald Reagan presidensiële biblioteek en museum , Reagan ontvang gereelde versendings van jelliebone van die Goelitz Candy Company (later herdoop tot Jelly Belly) terwyl hy goewerneur van Kalifornië was. Later het Reagan drie en 'n half ton rooi, wit en blou Jelly Belly-jelliebone ontvang tydens sy intreeviering. Die lekkergoedmaatskappy het ook gesorg dat sy kantoor gevul word met sy gunsteling jellieboontjiesmake, waaronder drop.
is Rachel Ray swanger
Reagan se lessenaarkruik jelliebone het so 'n stapelvoedsel geword dat hy 'n brief aan hom geskryf het Jelly Belly en verklaar dat 'hulle so 'n tradisie van hierdie regering geword het dat dit so gekom het dat ons skaars 'n vergadering kan begin of 'n besluit kan neem sonder om 'n pot jelliebone deur te gee' (via Atlas Obscura ).
Die 40ste Amerikaanse president was miskien 'n superaanhanger van Jelly Belly, maar die gevoel is beslis wedersyds. As u besluit om by die Jelly Belly-fabriek in te gaan vir 'n toer, sal u nie net sien hoe die lekkergoed gemaak word nie, maar u sal ook eerstehands kyk na die heiligdom van die maatskappy vir Reagan. Atlas Obscura , wat 'n portret bevat van Reagan wat gemaak is van - wat nog? - jellie boontjies.
George H.W. Bush het vir Tabasco varkskille gevra
Waar Reagan sy geliefde jelliebone gehad het, het George H.W. Bush het sy eie gunsteling gebore spekstukkies in Mexiko. Soos per Die daaglikse maaltyd , die 41ste president was lief vir sy soet en sout versnaperinge soos springmielies, beesvleis en Butterfingers , maar hy hou van varkskille wat in bedek is Tabasco die meeste. Bush het hierdie versnaperinge wat met warm sous bedek was, so liefgehad dat hy op 1988 se veldtog sy affiniteit vir skilde verklaar het. Net die blote vermelding van varkvleis van die voormalige president het die verkope dramaties laat styg, Vogue berigte. As dank vir sy baie openbare onderskrywing, noem varkvleisprodusente Bush 'Skin Man of the Year'.
Gesoute varkvel is wel of nie 'n gewilde peuselhappie in u spens nie, maar gedurende die 1980's was varkvleis 'n goeie handelsware, en hulle maak vandag 'n subtiele terugkeer. Of dit nou hul langdurige geur, hul lae-koolhidraatinhoud of hul veelsydigheid is, varkskille het 'n regmatige plek verdien in president Bush se kantoor en oral in snackrakke.
kfc kan kalorieë pie
Coca-Cola se 'slaai' was 'n gunsteling van Bill Clinton
Die negentigerjare het ons baie onvergeetlike neigings opgelewer, van jelliesandale, Gameboys, kettingportefeuljes en, natuurlik, onbehoorlike gegeurde versnaperinge (via Mashable ). Dit is net sinvol dat ons mees vooraanstaande president uit die negentigerjare ook soortgelyke lekkernye geniet het. Bill Clinton het 'n wonderlike soetkoek vir lekkergoed en sjokolade-nageregte, maar niks kan vergelyk word met die smaak wat hy vir die Clinton-familieresep as 'Coca-Cola-slaai' beskou het nie.
Hierdie gelatiengereg met soda-smaak was 'n gevierde resep en 'n nagereg in Clinton se kombuis in die Withuis. As 'n 'slaai' word dit bedrieglik beskou, en bestaan slegs uit hierdie soet happie Coke -geurige jellie en bedien met swart gletserkersies. Alhoewel, soos Verneuk-bladsy berig, het die Clinton se sjef in die Withuis die unieke jellie-konkoksie 'gruwelik' genoem, sowel het Bill as Hillary gereeld lepels vol Coca-Cola-slaai teruggeslaan.
Was dit die Clinton Coca-Cola-resep wat Hillary later in die warm water gekry het tydens die 2016-soda-belastingvoorstel (via Politiek ) of was dit net toeval? Of daar nou 'n dieper verband is tussen die koeldrankreus en die voormalige eerste familie of nie, een ding is seker; Bill Clinton was dol oor sy slaai gemaak met verfrissende jellie met Coca-Cola-smaak.
George W. Bush het kaasburger-pizza bestel
Die familie Bush het seker geweet hoe om ernstige werk aan die etenstafel te doen. George W. Bush was bekend vir sy liefde vir Tex-Mex-styl, en was 'n liefhebber van aansienlike geregte soos Texas-braai, en hartlike tuisgemaakte hulp van hoenderpotjie en gegrilde kaas terwyl hy op pad was na die Withuis (via Die daaglikse maaltyd ). Maar een van die mees gekoesterde, en moontlik die mees vullendste, versoeke van ons 43ste president, was kaasburger-pizza. Ja, jy het dit reg gehoor. Twee gemorskos-ikone het saamgesmelt om een heerlike super maaltyd te maak. Volgens die Bush se Withuis-sjef, Cristeta Comerford, het die legendariese kaasburger-pizza bestaan uit feitlik elke kaasburger-bestanddeel bo-op 'n Margherita-pizza (via Die daaglikse maaltyd ).
Dit is ongelooflik dat die Bush-gesin nog plek gehad het vir nagereg nadat hulle aan hierdie vetterige gereg geëet het. Volgens Bak , die voormalige eerste gesin, het appelcider creme brulee en ander lekkernye in die Withuis geniet, maar net die gedagte aan die maag-dreunende kaasburger-pizza-resep het ons maag vol.
Trump was 'n aanhanger van die McDonald's Quarter Pounder en gebraaide appeltert
Bloomberg / Getty Images Ons het almal ons skandelike oomblikke gehad om vuisgrootte hamburgers en frietebergte so vinnig in ons sluk af te skoffel dat ons skaars tyd het om dit te proe. Maar ons kom selde terug vir meer as die daad klaar is. Dieselfde kan nie gesê word van ons 45ste president wat roetine-aflewerings van sy gunsteling kitskosgewasse benodig terwyl hy in die Withuis was nie.
Gedurende sy ampstermyn was Donald Trump 'n berugte kitskosverslaafde wat daagliks toegegee het aan sy gunsteling maag-swaar maaltye en gereeld aandete by McDonald's bestel het (via SC Times ). Trump het gemorskos so liefgehad dat hy eintlik geëis het dat die Withuis-personeel sy mees gekoesterde McDonald's Quarter Pounder-burger en gebraaide appeltertresepte moet herskep, volgens Thrillis . Toe sy interne kombuisspan nie die kits se kitskosstandaarde kon nakom nie, sou Trump sy lyfwag na die goue-boog-instansie stuur om reg te stel.
Terwyl ons die walglike oormaat van Trump se kitskos-aflate oorweeg, kan ons nie anders as om die waarheid te oordink agter die spreekwoordelike gesegde, 'jy is wat jy eet nie'. As hy nie sy McDonald's-menu-gunstelinge verslind nie, Trump se presidensiële spyskaart het gereeld 'n ruim aanbod dieetcoke, kersie-vanieljeroomys en biefstuk met tamatiesous.
