Daar is iets spesiaals aan die eerste hap van 'n knapperige, soet, sappige appel , nog meer as dit 'n Honeycrisp-appel is. Hierdie moderne variëteit het in 1960 ontstaan, danksy die pogings en denke aan die Universiteit van Minnesota. Hierdie appel is 'n kruising tussen Macoun- en Honeygold-variëteite en is ontwikkel om teen die harde temperature van die winter (via TC Times ). Maar verrassend genoeg is per Bloomberg , hierdie appel het regtig nie opgevlam tot in die 1980's nie. Trouens, die variëteit het byna nooit ontstaan nadat daar kommer was dat dit nie die winterharde boom was waarop hulle gehoop het nie.
Dit is aanvanklik in 1977 uitgegooi, maar David Bedford het in 1979 by die Honeycrisp-teelspan van die Universiteit van Minnesota aangesluit en gedeel met Bloomberg dat hy vier klone van die ras gevind het wat die suiwering oorleef het. Bedford het besluit om te sien wat hierdie oorskiet kan doen. Hierdie bome het van die lekkerste appels ooit opgelewer. Snel vorentoe tot vandag, en, soos hulle sê, die bewys is in die poeding. Heuningkrempies is so gewild en geliefd: appeleters is bereid om drie keer die prys van ander appels te betaal. Maar hoekom is dit so duur?
Die groei van Honeycrisp-appelbome het sy uitdagings
Aan die einde van die dag kom die koste as gevolg van die TLC en harde werk wat nodig is om die bome te kweek wat hierdie vrugte bevorder. Bloomberg het met 'n produsent in Pennsilvanië gepraat wat gesê het dat hulle die bome moet leer om nie hul takke te vinnig te vinnig te laat groei nie. Klink soos 'n hoë bestelling. Maar as die boom oorgroei is, sal die vrugte nie genoeg sonlig kry nie. Kwekers het ook opgemerk dat die vrugte kwesbaar is vir bitter put, wat 'n wonderlike manier is om te sê dat die bome nie genoeg kalsium kry nie. Om dit te bekamp, moet produsente hulle 'n aanvulling deur die grond gee, anders ontwikkel die appels onooglike bruin kolle. Daarbenewens is voëls aanhangers van die Honeycrisp, wat beteken dat produsente net moet koop en installeer om te verhoed dat die geveerdes hou.
Die uitdagings eindig nie daar nie. Van pluk om die Honeycrisp-appel te stoor , daar word baie tyd en geld bestee om hierdie vrugte te verbou en te verbou. Na al die liefde en toegewyde geswoeg, sal slegs 55-60 persent van die oes dit in ons kruidenierswinkelrakke haal. Maar omdat die vraag so groot is, doen appelkwekers ekstra moeite om die Honeycrisp deel van hul boord te maak. Soos Bloomberg opgemerk, omdat hierdie appelvariëteit soveel van produsente benodig, sal hulle slegs Honeycrisps verbou, solank dit ekonomies sinvol is vir hul nederlaag.
