Die eerste keer dat iemand van die vreemde neiging van grondboontjiebotter en mayo-toebroodjies hoor, is daar net een antwoord: waarom ?!
Die verrassende antwoord is dat hulle regtig baie goed is ... en jy moet dit probeer!
Ten minste is dit die resultaat van 'n taamlik onwetenskaplike opname wat deur 'n baie klein aantal deelnemers gedoen is Die uithaal . Van 41 medewerkers het niemand ooit 'n grondboontjiebotter- en mayo-toebroodjie geëet nie, en slegs 13 dapper siele het vrywillig probeer om een te probeer. Hulle het almal saamgestem - dit was verbasend goed, maar daar het ook iets ontbreek. Tekstuur, miskien? (Dit was beslis tekstuur.)
Die Onafhanklike het dieselfde jaar 'n leserspeiling gedoen en hul bevindings was soortgelyk - meer as 60 persent van diegene wat daarop gereageer het, het gesê dat hulle nie eers die kombinasie sou probeer nie.
Hierdie klein eksperimente het laat in 2018 plaasgevind, die laaste keer dat die twyfelagtige vreugde, naamlik die grondboontjiebotter en mayo-toebroodjie, op sosiale media verskyn het en die internet stewig verdeel het. Dit het voorheen, in 2014, gebeur toe 'n pluimveeboer van Georgia op Twitter daaroor navraag gedoen het.
Die Twitterverse het gereageer soos net die Twitterverse kan, en wanneer Tuin & geweer het gekyk na sy bewerings dat dit eintlik iets was, en hulle het gevind dat dit was. Mense buite die Diepe Suide sou dit waarskynlik nie in die 21ste eeu onthou nie, maar hulle het gevind dat dit al dekades lank 'n stapelvoedsel vir suidelike middagetes was.
Volgens Atlas Obscura , hierdie hoë-kalorie-, hoë-vet toebroodjie het ontstaan in 'n tyd toe mense presies gesoek het: 'n toebroodjie wat goedkoop en vullend was. Dit het die eerste keer gewild geraak tydens die Groot Depressie, en dit was so gewild dat toe 'n dief in 1931 by JD Holland se motor inbreek, hy die duur goed agtergelaat het en Holland se grondboontjiebotter en mayo geneem het. Ons weet, want Holland het met die Statesville Record en Landmark , en het aan die koerant gesê hy is bereid om die oortreder - wat duidelik sukkel - met 'n maaltyd te bederf.
Dit is miskien nie die klassieke wat grondboontjiebotter en jellie vandag is nie, maar grondboontjiebotter en mayo het 'n goeie lopie gehad. Almal het hulle tot in die 1960's geëet, en 'n deel van hul blywende gewildheid was dat die grondboontjiebotter van toe nie dieselfde was as die grondboontjiebotter van vandag nie. Dit was styf en droog, en dit was makliker om dit te versprei deur dit met mayo te meng.
Advieskolomme het die toebroodjie gewild gemaak en lesers aangeraai om hul grondboontjiebotter 'n bietjie meer smaaklik te maak met die toevoeging van 'n bietjie mayo. Sheri Castle, 'n kosskrywer in Noord-Carolina, het aan die Huffington Post daar was waarskynlik iets anders daaraan. Gesinne het reggekry oor wat hulle gehad het, en hierdie vreemde kombinasie is moontlik gemaak uit wat beskikbaar was. Van daar af het hierdie saak van oorlewing verander in lieflike gesinsherinneringe wat deur die geslagte heen oorgedra is.
Brandon Chonko, die boer wat al die chaos in 2014 begin het, sê hy onthou sy ouma het dit vir hom gemaak. Wat die smaak betref, beskryf hy dit soos 'n suurlemoentjiebottertoebroodjie.
In die 1960's het Hellman besef dat hulle waarskynlik met 'n goeie ding aan boord moes kom. Hulle werk saam met Skippy-grondboontjiebotter vir 'n reeks advertensies wat heerlike maniere voorstel om u gewone ou toebroodjie aan te trek, en ons gebruik lekker in die losste sin van die woord. Twyfelagtig? Sommige van die voorgestelde toevoegings was gesnyde appels, spek en piekels, geblikte pynappel en een monster wat uie, eiers en salami ophoop.
Heerlik.
Koerante was eens die beste plek om na resepte en advies te gaan, en artikels uit die 1930's tot die 1960's beveel aan om net genoeg mayo te gebruik om die grondboontjiebotter 'n smeerbare konsistensie te gee, en die vreemde toebroodjie het nie altyd alleen gestaan nie. Sommige artikels het geadviseer om kaas of geswette ham by te voeg. Yssbergslaai is dikwels bygevoeg vir 'n bietjie tekstuur, en daar is geen regte antwoord as dit by romerige of krakerige grondboontjiebotter kom nie. Ander onthou hoe hul grootouers dinge soos tamaties uit die tuin bygevoeg het, vir ingeval u nie dink dat dit erger kan raak nie.
En hier is die probleem: dit is 'n uitstekende voorbeeld van hoe die streek se smaak mettertyd ontwikkel. Wanneer Die voog toe hulle gekyk het waarom een streek of kultuur iets wonderliks kan vind terwyl 'n ander dit walglik vind, het hulle ontdek dat daar 'n hele reeks dinge aan die gang is. Hulle stel voor dat dit selfs teruggaan aangesien kinders gewoond raak aan die kos wat hul ma eet terwyl hulle nog in die baarmoeder is, en daar is aanduidings dat daar eintlik 'n genetiese komponent is in wat ons wil en wat nie.
Dit help ook om die drastiese verdeling tussen die 'yay' en 'nee' kampe van grondboontjiebotter en mayo-toebroodjies te verklaar. Maar daar is een konsensus. As u dit op die mees outentieke manier wil doen, is dit Hellman, Skippy en geroosterde witbrood. Anders is jy net 'n heiden.
