Foto: Andrea Mathis
Ek het amper 'n dekade lank geweet dat as dit middel Augustus was, dit tyd was om my jaarlikse trek van Martha's Vineyard af na die Karibiese Eilande te maak met my tas vol meer as die gewone hoeveelheid goue juweliersware, oogstrokies, tradisionele Kreoolse rokke en Madras kopbande, saam met die besigheidsverwante notas en ander hindernisse wat deel van my lewe is. Eerstens was daar vergaderings in Barbados, waar ek vir 'n hotelketting geraadpleeg het. Werk gedoen, ek was op 'n eiland-springvlug na Guadeloupe vir die Fête des Cuisinières.
Guadeloupe se jaarlikse fees van die vroulike kokke is soos niks anders in die streek nie: 'n daglange viering van die heerlikhede van Franse-styl Kreoolse kos en die vroue wat dit kook. Die dag begin met 'n hoogmis by die katedraal met al die lede teenwoordig van die Association des Cuisinières en die Mutuel Cuistot: twee eeu oue wedersydse hulporganisasies wat bewakers van Guadeloupe se kulinêre erfenis is. Die vroue, wat in ouderdom wissel van hul 20's en 30's tot nie- en honderdjariges en die ware bewakers van die eiland se kulinêre erfenis is, is almal geklee in volle Kreoolse prag, kompleet met voorskote wat met miniatuur klitsers, potte en panne gehang word. Hulle voorskote is versier met 'n rooster, die simbool van St. Lawrence, hul beskermheer, wat op die rooster gemartel is.
Na die mis trek die skare deur die strate van Pointe-à-Pitre en vier 'n standbeeld van St. Lawrence en dra dit. Die parade eindig by 'n skoolwerf, waar die kokke, hul gaste en diegene wat gelukkig genoeg is om kaartjies te bekom, bymekaarkom vir 'n middagete wat begin met genoegsame rondtes van die lemmetjie, rum en suiker-skemerkelkie bekend as ti punch.
is sojasous sleg vir jou
Binnekort is die politieke toesprake verby, en die ete word bedien. Gewoonlik is daar kabeljoukoekies en ander tradisionele happies om die fees te begin en die hoofgeregte is 'n verskeidenheid kerries (genoem colombos in Guadeloupe) bedien met rys. Ek het altyd gehoop om die somer-perfekte slaai van die geskeer stampmielies te vind wat in Guadeloupe as christophine bekend staan. (Dit staan ook bekend as chayote in Mexiko en dele van die VSA, chocho in Jamaika, xuxu in Brasilië en mirliton in New Orleans en elders in Louisiana.) Die glibberige koelte van die slaai is altyd die perfekte kontrapunt vir die pitigheid van die kerries en 'n welkome teenmiddel vir die hitte van die dag.
Nadat die rum gevloei het, is dit na die dansvloer vir 'n middag van die begyndans, die musiek en dans wat hier tuis was lank voor Cole Porter dit gehoor het. Te gou is die partytjie verby en dit is tyd om na my vriendin se huis te gaan om nog 'n ti-punch reg te maak en te bekommer oor waar om te gaan vir aandete.
Kry die Slaairesep
01 van 01Salade de Christophines (Chayote-slaai)
Andrea Mathis
starbucks-witsjokolademokka-resepBekyk resep
Hierdie opstel is deel van die reeks 'Diaspora Dining: Foods of the African Diaspora.' In hierdie maandelikse rubriek met opstelle en resepte deur Jessica B. Harris, Ph.D., verken ons die ryk kulinêre tradisies van die Afrika-diaspora. Harris is 'n kulinêre historikus en die skrywer van 13 boeke wat met die Afrika-diaspora verband hou, insluitend Vintage poskaarte uit die Afrika-wêreld (University Press of Mississippi), My Siel Kyk Terug (Scribner) en Hoog op die Hog (Bloomsbury VSA), waarop die Netflix-dokumentêre reeks Hoog op die Hog is gebaseer. Sy is die 2020-ontvanger van die James Beard Lifetime Achievement-toekenning . Vir meer van Harris op Tokyolunchstraat , sien Migration Meals: How African American Food Transformed the Taste of America and her Junetiende Viering Spyskaart . Volg haar op Instagram @drjessicabharris .
