Kitskos kom oral in Amerika voor. Vra baie mense uit die buiteland wat hulle dink Amerikaners eet, en hul eerste antwoord is 'McDonald's'. Dit blyk dat hulle nie te ver daarvandaan is nie!
Rondom 80 persent van ons eet ten minste een keer per maand kitskos en die helfte van ons swaai weekliks deur - alhoewel die meeste mense meen kitskos is nie goed of nie. Tog is daar iets aan kitskos, of dit nou die gemak is of die sout-vetterige-soet lekkerte van alles, wat ons laat terugkom vir meer.
So, wat van die mense wat dag en nag daar is, wat ons hoenderkoekies braai, blaarslaai op ons hamburgers plaas en ons koppies met skud en koeldrank vul? Daar is baie wat u dalk nie weet van mense wat agter die skerms werk om u kos op rekordtyd te kry nie. Lees verder om uit te vind hoe dit regtig is om 'n kitskoswerknemer te wees.
marinara sous vs tamatiesous
Daar is meer as 3,7 miljoen in die VSA alleen
U dink miskien dat kitskoswerkers 'n klein groepie is, maar dit blyk dat daar meer kitskoswerkers in die VSA is as wat u sou dink. Oor die algemeen werk daar ongeveer 13,19 miljoen mense in die restaurantbedryf in die VSA, en 'n yslike 28 persent van die werknemers werk vir kitskosrestaurante.
Vanaf 2018 is daar meer as 3,7 miljoen kitskos-werknemers werk tans net in die Verenigde State, 'n aantal wat sedert 2010 geleidelik toegeneem het, toe dit tot 3,5 miljoen gedaal het.
Dit beteken dat, hoewel die meeste mense dit beskou as 'n werk wat deur middel van hoërskoolleerders gebruik word, is daar 'n groot en uiteenlopende werkerskorps agter u gunsteling kitskosburgers, taco's en gebraaide hoender. Die volgende keer as u 'n grap maak oor die blaai van hamburgers, wil u dalk weer dink - iemand wat in die kitskosbedryf gewerk het, sit waarskynlik daar naby.
Hulle verdien ongeveer $ 13 500 per jaar
Getty Images Vir al die praatjies oor die stryd vir $ 15 - 'n aktiviste-veldtog wat vra dat die lone vir kitskoswerker tot $ 15 per uur verhoog moet word - haal die meeste kitskoswerkers dit nog steeds nie juis in nie. gemiddelde jaarlikse loon van 'n kitskoswerker is net $ 13 500 per jaar. Dit is hoër as net $ 12 850 in 2002, maar as u kyk na die langtermyn-winste - net $ 642 oor 14 jaar - is dit duidelik dat die lone in die bedryf nie tred gehou het met ander ekonomiese tendense nie.
As in ag geneem word dat die lewenskoste styg 'n geskatte 1,5 persent elke jaar , kitskoswerknemers verdien nou eintlik minder geld as anderhalf dekade gelede. Hul werklike lone het toegeneem, maar die dubbele klank van inflasie en die styging in die koste van verbruikersgoedere en huur het baie van hulle laat sukkel om oor die weg te kom. Intussen haal groot kitskosmaatskappye steeds die kontant in. Dit begin sinvol wees waarom soveel kitskoswerkers hulle vir loonverhogings beywer, nie waar nie?
Meer as die helfte het 'n tweede werk
Noudat ons 'n bietjie beter 'n idee het van hoeveel kitskos werknemers gemiddeld verdien, sal dit waarskynlik nie te veel van die verrassing wees dat meer as die helfte van die werkers by kitskosrestaurante 'n tweede werk moet kry nie. probeer uitkom.
Daar is 'n verskriklike stereotipe dat werk by 'n kitskosplek 'n werk vir lui mense is, maar dit blyk dat baie van hierdie mense ongelooflik harde werkers is, wat veelvuldige werk inneem sodat hulle hulself en hul gesinne kan voorsien.
Ongelukkig is die meeste groot kitskoskette meer as deeglik bewus daarvan dat hulle nie genoeg werknemers betaal om oor die weg te kom nie. In 2013, McDonald's het 'n ton flack vir die bekendstelling van 'n finansiële beplanningsgids vir sy werknemers wat 'n voorbeeldbegroting bevat wat aanvaar het dat hul werknemers ons voltyds by die restaurant werk, en dat hulle 'n tweede werk het. Andersins was daar nie 'n manier om die getalle te laat optel nie.
Hulle is ouer as wat u sou dink
Daar is 'n stereotipe dat die meeste kitskos-werknemers tieners is wat net geld wil verdien of om hul universiteit te bespaar. As dit die geval was, sou die lae salaris miskien nie so 'n probleem wees nie. Maar in werklikheid, meer as 40 persent van die kitskosbedryf se personeellede bestaan uit mense van 25 jaar en ouer, met die gemiddelde ouderdom van ongeveer 29 jaar oud. In teenstelling met die mite dat die meeste kitskoswerkers nie opgelei is nie, het ongeveer 'n derde van hulle ook 'n vorm van hoër onderwys voltooi.
As u eers besef dat die meeste kitskoswerkers net soos ons ander volwassenes is, is dit geen verrassing om te verneem dat 26 persent van die kitskoswerkers kinders het nie. Dit maak die statistieke oor hul gemiddelde inkomste en die noodsaaklikheid om meer as een werk te hou, nog slegter. Om uself deur 'n kitskosinkomste deur die skool te sit, is moeilik genoeg - dit is amper onmoontlik om 'n gesin op daardie begroting op te rig.
Dit is moeilik vir hulle om die leer te klim
Ons is 'n 'bootstraps'-nasie, een wat aanneem dat u van onder af kan werk, solank u die neus na die slypsteen steek en die ure insit. Ongelukkig het werknemers in die kitskosbedryf waarskynliker die weg na nêrens.
die kou verlede dag gekanselleer
Dit is omdat, eenvoudig gestel, die getalle net nie optel nie. 'N yslike 90 persent van die werkers in die kitskosbedryf is kassiere of lynkokke, terwyl slegs 9,9 persent lae toesighouertitels verwerf wat hulle ongeveer $ 13 per uur verdien.
Nog treuriger? Slegs 2,2 persent van alle kitskoswerk is op bestuursvlak of in korporatiewe posisies, waarvoor miljoene werknemers meeding. En hoewel maatskappye soos McDonald's deel franchisenemer se suksesverhale oor werknemers wat hul werk van kassier tot eienaar werk, net een persent van alle kitskoswerkers besit eintlik 'n franchise - dit is ongelooflik skaars. Soveel om op te werk.
Meer as die helfte is afhanklik van openbare programme om oor die weg te kom
Noudat ons 'n duideliker beeld van die werksomstandighede by kitskosrestaurante kry, sal hierdie volgende inligting u waarskynlik nie verbaas nie.
As gevolg van lae lone, amper die helfte van kitskoswerkers vertrou op een of ander vorm van openbare hulp, soos TANF (tydelike hulp vir behoeftige gesinne) en SNAP (aanvullende voedingshulpprogram), selfs al werk meer as die helfte van hulle twee werk. Dit word vergeleke met net 25 persent van die algemene arbeidsmag.
Oor die algemeen leef byna 'n vyfde van kitskoswerkers onder die armoedegrens. Dit alles lewer jaarliks ongeveer $ 7 miljard aan welsynsbetalings aan kitskoswerkers op. In plaas van die maatskappye waarvoor hulle werk om 'n lewensloon te betaal en voordele aan hulle te gee, val die belastingbetalers hul lewensonderhoud. Vanweë die gedemonstreerde neiging dat kitskoslone nie proporsioneel styg met inflasie en lewenskoste nie, sal hierdie getal waarskynlik aanhou groei.
Slegs 13 persent kwalifiseer vir gesondheidsvoordele vir werkgewers
Net as u dink dat dit nie erger kan word nie, kom die statistieke oor hoeveel kitskoswerkers in aanmerking kom vir gesondheidsorgvoordele vir werkgewers.
Die feit is dat die meeste kitskos-werknemers glad nie voordele vir die gesondheid het nie. Terwyl ongeveer 40 persent van die algemene arbeidsmag geen voordele vir die gesondheid van werkgewers ontvang nie, geld dieselfde vir 'n volle 87 persent van kitskoswerkers , meer as twee keer die persentasie van die algemene bevolking.
Dit beteken dat hulle noodgedwonge mediesekostes uit hul sak moet betaal, of op openbare hulp moet staatmaak om die gesondheidsorg te kry wat hulle benodig. Dit is nog moeiliker vir die 26 persent van kitskoswerkers wat kinders het waarvoor hulle ook wil sorg.
kfc hoenderpot pie kalorie
Een van die maniere waarop kitskosondernemings vermy om voordele vir hul werknemers te betaal, is deur hulle net minder as voltyds te laat werk. Alhoewel baie van hierdie werkers twee werke het, is hulle gewoonlik net twee uur voltyds geskeduleer, wat beteken dat hulle nooit in aanmerking kom vir gesondheidsversekering of ander voordele nie (soos gesinsverlof of mediese verlof, werkspersoneel of gewaarborgde tyd af vir dinge soos stem of militêre diens).
Byna 80 persent van die kitskoswerknemers het veelvuldige beserings opgedoen by die werk
Om hamburgers om te draai (of rollende burrito's, toebroodjies maak of hoender braai) is nie maklik nie. In werklikheid is dit ronduit gevaarlik, en 'n meerderheid kitskos-werknemers (87 persent) word ten minste een keer per jaar beseer tydens die werk , terwyl 78 persent van die werk meermale beseer.
Die sisende rooster en borrelende braaier is die oorsaak van die meeste beserings. 79 persent van die kitskoswerkers sê dat hulle by die werk verbrand het, en 73 persent van die werkers het veelvuldige brandwonde opgedoen. Dit beteken dat meer as 58 persent van die kitskoswerkers herhaaldelik op die werk verbrand is, wat wyshede oor die voorsit van frietjies 'n bietjie wreed laat lyk.
Ander beserings sluit in 'n besnoeiing (67 persent van die werkers), seerkry tydens die opheffing of dra van swaar voorwerpe (34 persent), of selfs aanranding op die werk (12 persent).
Werkers het berig dat die grootste skuldige agter hierdie beserings onderbemanning en druk om so vinnig as moontlik te werk. Skokkend genoeg sê 36 persent van die kitskoswerkers ook dat daar nie 'n noodhulpkissie op hul werk is nie. Byna die helfte van die brandwondslagoffers is geen toepaslike behandelings aangebied vir hul beserings nie, en 'n derde het gesê dat hul bestuurder aanbeveel om items soos speserye (ja, regtig) te gebruik om die brandwonde te versag in plaas van brandroom.
Wel, hulle het ten minste gesondheidsversekering! Nee wag ...
Hulle sal waarskynlik nie lank daar werk nie
Is dit dus 'n droomwerk om by 'n kitskosrestaurant te werk? Nie heeltemal nie. Hoewel die byvoordele (gratis taco's en patat! Woohoo!) Aanvanklik 'n voordeel kan lyk, vind die meeste werknemers dat hul verhouding met hul werk vinnig verswak.
Die kitskosbedryf het 'n jaarlikse omsetkoers van 150 persent. Dit beteken dat hulle hul personeel elke jaar volledig vervang en dan die helfte van die plaasvervangers vervang.
Dit sê baie oor die bedryf as geheel. Ten eerste beteken dit dat hierdie werk min aan hul werknemers bied, wat hulle baie min redes gee om dit uit te steek (sien: lae salaris, geen voordele, geen opwaartse mobiliteit, hoë persentasie beserings). Maar dit beteken ook dat ondernemings min aansporing het om die voorwaardes in hul winkels te verander.
Uiteindelik vertrek werknemers voordat hulle 'n beroep kan doen op verandering, want dit is nie finansieel die moeite werd om te bly veg vir verbeterings nie. Die kitskosondernemings het 'n skynbaar eindelose hoeveelheid werkers wat net geld wil verdien en sal voortgaan om aansoek te doen vir hierdie poste - en dus geen aansporing om hul ondernemings 'n aantrekliker werkplek te maak nie.
Hulle kan vervang word deur robotte
Op die minste kan 'n mens sê dat iets wat verlos word in die kitskosbedryf, is dat dit 3,7 miljoen mense werk verskaf. Maar dit kan binnekort verander.
Meer en meer, onder die bewering dat stygende arbeidskoste hul kernpunt beïnvloed, maak kitskoskettings hul restaurante outomaties en vervang hulle werkers met robotte , rekenaars en selfbestel-kiosken.
Ed Rensi, 'n voormalige uitvoerende hoof van McDonald's VSA , sê dat maatskappye om verskeie redes in hierdie rigting beweeg. 'Dit is nie net die minimum loon nie, dit is die werkreëls, dit is die gesamentlike vereiste vir diens, nou is die franchisegewers verantwoordelik vir die arbeidspraktyke van franchisenemers. Dit is alles onsin, dit is oorregulering. '
wat is regtig in McDonalds-kos
In plaas daarvan om te werk om die omstandighede vir hul werkers te verbeter, het baie van hierdie ondernemings besluit dat dit net te veel moeite is. Bestel kan by kiosken gedoen word, en binnekort kan voedselvoorbereiding deur robotmasjiene gedoen word. Natuurlik sal dit die hoeveelheid beserings op die werkplek in die kitskosbedryf verminder, maar dit beteken ook dat miljoene mense hul werk kan verloor.
Dit alles gee jou iets om oor na te dink die volgende keer as jy die ry deur is dit nie?
