Vir die meeste van ons is dit die tweede natuur om te gaan ete en te verwag om 'n ekstra hoeveelheid kleingeld by te voeg wanneer ons die rekening betaal. In werklikheid sal baie mense (ek inkluis) net 'n fooitjie van 20 persent hê, solank die diens halfpad ordentlik was en die kos op dieselfde vlak was. En soms, as ek 'n bediener kry wat buitengewone diens lewer, sal ek nog meer byvoeg om my waardering te toon.
beste suiwel koningin sneeustorm
Maar kantel is eintlik 'n omstrede praktyk om verskillende redes, wat miskien nie duidelik blyk as u nie in die bedryf werk nie. As u boonop êrens woon waar dit nie 'n gewoonte is nie, kan dit na 'n oormatige voorkoms lyk. Die werklikheid is dat daar baie goeie argumente teen kantel is, so hier is 'n paar redes waarom die praktyk afgeskaf moet word.
Kliënte is nie altyd regverdig nie
Daar is 'n paar wonderlike kroegmanne, kelners en kelnerinne daar wat jare gewerk het om hul kunswerk te vervolmaak. Ek het in die industrie gewerk, en dit is nie maklik nie, en daarom is ek altyd onder die indruk as bedieners 'n hele sans pen en papier kan memoriseer, of as mixoloë verskeie drankies gelyktydig kan maak sonder om 'n druppel te mors. En dit is 'n lekkerte as u bediener oor natuurlike sosiale vermoëns beskik, presies weet wat die regte tyd is om 'n grap te maak, 'n geselsie te begin of u alleen by u aandete-onderneming te laat.
Maar probleme kom voor as klante bedieners nie behoorlik 'n fooi gee vir hul uitsonderlike diens nie, wat om verskillende redes kan gebeur. Sommige mense kan byvoorbeeld nie verstaan dat 'n fooi op persentasies gebaseer moet word nie, dus sal hulle 'n paar dollar afskop sonder om te bereken wat gewoonlik gebruik word. Ander mense doen dit eenvoudig nie glo in die kantel, sodat hulle niks sal agterlaat nie. En dan is daar mense wat net goedkoop is - baie van hulle. En dit is altyd die bediener wat kortpad beland.
In sulke gevalle sou dit beter wees om die diensheffing in die koste van die maaltyd te laat inbou, in plaas daarvan om afhanklik te wees van die klante wat nie die standaard-wippraktyke nakom of dit verstaan nie.
Dit is nie 'n universele praktyk nie
Kantelpraktyke wissel wild rondom die wêreld. Trouens, die gebruik van 'n wip in Amerika het selfs daartoe gelei dat sommige tradisioneel nie-wipende kulture die gebruik aanvaar as gevolg van Amerikaanse toerisme in die buiteland.
Sommige kanteldoele kom meer voor as ander. Byvoorbeeld, gratifikasie is in baie wêrelddele in die rekening ingebou was vroeër meer algemeen in die VSA met groot partytjies by restaurante. Ander streke het verskillende persentasies, gewoonlik minder as die 20 persent Amerikaanse standaard , vir goeie diens. En op sommige plekke gee jy net geen tip nie. In Noorweë is dit byvoorbeeld baie ongewoon om taxibestuurders of skoonmaakpersoneel by hotelle te tip. Noorweërs kan restaurantbedieners egter tip gee as hulle uitsonderlik is, maar dit is nie verpligtend nie.
Al hierdie variasies is genoeg om u kop te laat draai as u 'n reisiger is. As gevolg hiervan is dit sinvol om die praktyk heeltemal uit die weg te ruim en op instansies te vertrou om die standaard vir bedienervergoeding te stel. Hierdie soort vaartbelyning sal die raaiwerk vir klante sowel as bedieners uithaal.
Dit maak seksuele teistering moontlik
Om in die diensbedryf te werk, beteken dat u baie van klante moet verdra, van algemene kranksinnigheid tot reguit onbeskoftheid. Om op daardie slegte gedrag te reageer, kan beteken dat u u broodnodige fooi verloor.
Soms gaan dit egter verder as die houding van 'n onbeskofte klant. Volgens 'n verslag van die Restaurant Opportunities Centers United is die restaurantbedryf 'die grootste bron van aanklagte van seksuele teistering wat vroue by die Equal Employment Opportunity Commission (EEOC) aanhangig maak.' Dit is 'n afgryslike feit, en bestuurders en medewerkers is nie die enigste oortreders nie.
Die mense wat die kelnerinne waarskynlik seksueel teister, is hulle klante - 78 persent van die kelnerinne het berig dat klante liederlike opmerkings lewer of hulle op die een of ander manier seksueel geteister het. En hoewel daar gebruik kan word, sal u die wenke, wat u primêre bron van inkomste is, verloor as u 'n klag indien of iets oor die kliënt aan u bestuurder rig.
Dit is 'n baie dwingende rede om wip af te skaf.
Bedieners word dikwels nie billik betaal nie
Het u geweet die minimum loon vir bedieners in die meerderheid van die Verenigde State $ 2,13 per uur? En dat dit so was sedert 1991 ? Klink mal, of hoe?
Maar dit is waar, en dit is standaard praktyk. Die idee is dat bedieners genoeg geld uit hul wenke sal genereer, wat die geringe loon vir sake-eienaars regs moet betaal in die land, behalwe sewe lande. Dus voor wenke (en voordat belasting uitgaan) verdien 'n kelner of kelnerin $ 17,04 gedurende 'n agt uur lange skof. U kan nou sien hoe belangrik die wenke is.
As u goed doen en werk in 'n restaurant met goeie besigheid, veral in sekere streke in die VSA sal dit waarskynlik goed gaan met jou. En werknemers wat nie voldoende bedrae maak nie, is veronderstel om dit te wees vergoed deur hul base. Maar dit is nie altyd 'n waarborg nie; die Amerikaanse departement van arbeid het 'n allemintige verslag gedoen 84 persent oortredingskoers van werkgewers wat nie seker maak dat hul werknemers behoorlike betaling ontvang nie.
Dit kan maklik opgelos word met die vereiste diensfooi, wat die fooi verouderd sal maak. Of betaal werkers die volle minimum loon as basisbetaling, wat meer werkers sal hou uit armoede .
Dit maak inkomste onseker
As u werk vir 'n gevestigde kroeg of restaurant wat altyd vol is, is die kans groot dat u loongewys redelik goed vaar. En u kan waarskynlik u inkomste met relatiewe akkuraatheid voorspel, wat u op sy beurt die geld vir lewensuitgawes kan bereken, sonder om u te bekommer oor die verskillende dinge van die een week na die volgende.
Maar dinge raak problematies as u werk vir 'n nuwe restaurant wat nog nie 'n toegewyde klantebasis het nie, of vir 'n onderneming wat nie u eie skuld onderpresteer nie. In hierdie situasies kan bedieners redelik onseker wees inkomste situasie . Dit is moeilik om vir 'n wenk te argumenteer as dit soveel onsekerheid skep.
Dit maak diskriminasie moontlik
Deur die mag van werknemersvergoeding in die hande van klante te plaas, eerder as by die werkende instansie, word die werkers van die kantelaars die risiko van diskriminasie gelaat. Byvoorbeeld een studeer het getoon dat Afro-Amerikaanse bedieners minder as hul nie-swart eweknieë getip word deur klante van alle etnisiteite. Nog een studeer het getoon dat swart bestuurders 'n derde minder as hul wit eweknieë laat kantel.
Daar is ook die kwessie van geslag. Soos voorheen gesê, loop vroue die risiko vir seksuele teistering deur klante, wat swart bedieners kwesbaar maak vir albei teisterings en laer wenke. Daarbenewens een studeer het getoon dat die wenke van 'n vrou kan afhang van hoe fisies aantreklik sy is, selfs nog 'n bewys van diskriminasie.
Dit skep ongelyke kragdinamika
Mense neem te dikwels aan dat bedieners en kroegmanne daarna streef om iets anders professioneel te doen, of dat hulle net hierdie werk aan die kant doen terwyl hulle op skool is. Hierdie mentaliteit voed die misvatting dat dienswerk ongeskoolde arbeid is, en dat werk in hierdie bedryf nie wenslik is nie.
Edward Frame, wat in 2012 'n ses-syfer salaris verdien het by 'n restaurant met 'n Michelin-ster, hieroor geskryf het en hoe dit met kantel verband hou. 'Tipping normaliseer hierdie aanname. Dit moedig mense aan om aan diens soos 'n voordeel te dink - iets ekstra - en nie 'n loopbaan vir miljoene individue nie, waarvan baie baie minder goed as ek vergoed word. Dit vestig 'n ongelyke magsdinamika tussen gaste en kelners, wat die onderskeid tussen diens en diensbaarheid vervaag. '
As die fooi afgeskaf word, sal die kragdinamika tussen klante en bedieners aansienlik verbeter word.
Wenke word gereeld verdeel
As u 'n fooi vir 'n bediener of kroegman agterlaat, bereken u dit ideaal om die kwaliteit van die diens wat u van die persoon ontvang het, te weerspieël. Dit is sinvol solank die punt is enigste gaan na daardie individu.
Maar omdat kantel so 'n onnodige vergoedingsmetode kan wees, gebruik sommige instellings 'n stelsel waarin wenke word saamgevoeg . Dit is soms logies doen dit, veral as die hoeveelheid geld wat deur verskillende tabelle bestee word, wissel; een party kan die rekening (en daarna die fooi) vergoed deur voorgeregte en alkoholiese drankies te bestel, terwyl 'n ander tafel 'n gesin met klein kinders met 'n strenger begroting kan wees. As wenke saamgevoeg word, sal die bediener met die goedkoper tafel nie gepenaliseer word nie, en sal almal billik vergoed word.
Maar dit skep 'n raaisel vir die kipper, en dit kan hulle kriewelrig maak om te verneem dat die wenk nie net na die 'regte' persoon gaan nie. En as daar werklik slegte of lui werknemers is, kan dit wenke vir almal aftrek. Om te swembad of nie te swembad nie, dan? Hierdie soort verwarring kan uit die weg geruim word as 'n fooitjie gekies word.
Bedieners kan ook bevooroordeeld wees
Net soos bedieners diskriminasie van klante kan ervaar, kan bedieners ook hul kliënte diskrimineer. Volgens 'n verslag doen deur Michael Lynn en Glenn Withiam van die Skool vir Hoteladministrasie aan die Cornell Universiteit, is wit mans geneig om beter diens te kry as vroue, kleurlinge, bejaardes, buitelanders en jongmense. Dit is waarskynlik te wyte aan die verwagting van die bediener oor watter tipe fooi hulle van verskillende mense sal ontvang, hoewel sommige bedieners net so rassisties, ageisties of seksisties kan wees as enigiemand.
As u die vergelyking onttrek, kan dit betwis word dat bedieners meer geneig is om al hul klante dieselfde te behandel.
